Van watermeloen naar sjalot..
Los van de inhoudelijke blogs en artikelen over o.a. conflicten en mediation, schrijf ik eens in de zoveel tijd een extra persoonlijke blog in de hoop andere te inspireren. Vandaag weer zo’n blog.
Mijn grootste test en/of ontwikkelingspotentieel ligt op dit moment in mijn angst voor afwijzing. Een best veelvoorkomende angst, die met een beetje pech al van generatie op generatie is doorgegeven. Als ik deze angst op mezelf betrek zonder in details te treden en het vergelijk met een hele grote ui (laten we het formaat van die watermeloen pakken) dan heb ik ‘m de afgelopen jaren afgepeld tot ongeveer de maat van een sjalotje. Ik heb eraan gewerkt dus.
Toch worstel ik zo af en toe nog steeds met die angst voor afwijzing. Het ‘sjalotje’ verschijnt met enige regelmaat naar de voorgrond en dan wil het nog iets van me. Afwijzing en oordeel, daar kon ik me letterlijk even ziek van voelen. Mijn grootste valkuil is al jaren; aardig gevonden te willen worden. Met al mijn goede bedoelingen word ook ik (mede daardoor) nog steeds af en toe voor de leeuwen gegooid. Life can be a bitch. Maar ‘ziek’ word ik er zeker niet meer van.
Een grote verandering, ten opzichte van een aantal jaren geleden, is dat ik de pijlen op zulke momenten naar mezelf ben gaan draaien.Voorheen was ik ook niet snel met een oordeel maar vond ik mezelf nog wel af en toe zielig of slachtoffer van het gedrag van andere. Het is geen verrassing als ik zeg dat ik dat nu anders zie. Regelmatig schrijf ik over mijn visie dat ik conflicten vooral zie als een bron voor ontwikkeling en groei mits ze constructief gehanteerd worden. Alles gaat bij gedoe of een conflict over mijn ‘zijn’, mijn pijn en mijn leren. Iemand anders de schuld geven van pijn is menselijk maar ook afleidend en maakt het ingewikkeld.
Als dat sjalotje weer de kop op doet, schiet ik soms nog in mijn reflex om me te verdedigen of me zielig te voelen. Op zulke momenten gaan mijn gedachten even met me aan de haal. Toch kan ik mezelf steeds sneller herpakken en van mezelf leren, dit lukt me omdat ik heb geleerd op een andere manier te kijken en te luisteren. Mijn hele leven, mijn omgeving, helpt daarbij. Dat is niet perse altijd fijn maar dus wel leerzaam.
De afgelopen maanden heb ik samen met drie andere collega-mediators een super mooie training opgezet, genaamd SecondBird. Een training die gericht is op het ontwikkelen van die neutrale manier van kijken en luisteren. Hierover heel binnenkort meer! Deze training is in principe opgezet voor iedereen die beroepsmatig met conflicten tussen mensen en (hoog)oplopende emoties te maken heeft maar is in de basis van grote waarde voor iedereen, zowel op professioneel als op persoonlijk vlak. Maar zoals ik al schreef, hierover heel binnenkort meer.
Voor nu wens ik iedereen een fijne dag.