"Ik zie steeds weer dat conflicten ook een

krachtige bron voor 

ontwikkeling en groei kunnen zijn"

Al van jongs af aan ben ik geboeid door de vraag: waarom doen mensen wat ze doen? Als kind voelde ik haarfijn aan wat er speelde. Sfeer, onderstromen, spanningen,  ik pikte ze moeiteloos op. En ik leerde al snel hoe ik harmonie kon creëren, hoe ik anderen blij kon maken. Mijn kracht werd: zorgen voor verbinding en een goede sfeer. Maar dat zorgzame had ook een keerzijde. Ik raakte gewend om mezelf aan te passen en maakte me verantwoordelijk voor de sfeer. 

Toen ik begon als registermediator, moest ik juist die oude patronen opnieuw onder de loep nemen. Ik leerde het verschil tussen dragen en overdragen. Tussen willen helpen en daadwerkelijk helpen.

In de loop van de jaren zag ik steeds duidelijker: een conflict is niet zomaar een probleem dat je moet oplossen. Het is een signaal. Een kans. Iets in jou, of tussen jullie, klopt niet meer met hoe het was. Er wil iets nieuws ontstaan. Als je dat serieus neemt, kan een conflict een katalysator zijn voor groei.

Daar ligt mijn drive. Niet in het gladstrijken van verschillen, maar in het begeleiden van mensen die de moed hebben om het conflict constructief aan te gaan. Die willen begrijpen wat hen drijft, wat hen bindt, en wat hen tegenhoudt. 

Wanneer je de verbondenheid van alles, met alle bijkomende verschillen, gaat zien, ga je als vanzelf conflict als een logisch fenomeen en onvermijdelijk onderdeel van het leven zien. Die benadering opent een ander perspectief.